دنیای امروز، یگانه از جدیدترین جاذبه های توریسم با نام گردشگری کشاورزی یا آگری توریسم است که زیاد هم پر پیرو شده است. حیات در شهر و سخیف زندگی شهری، بسیاری از ما انسان ها را نه فقط از طبیعت بعید کرده است بلکه مزایای بودن در چنین فضاهایی را هم از ما گرفته است. شیوه زندگی مردم روستا و بیشتر کشاورزان برای مردمی که در شهرها حیات می کنند، زیاد ناآشنا بوده و هیچ شناختی از آن ندارند. مصرف گرایی در شهرها ستم می کند و شهرنشین ها از نحوه تهیه و فرآوری مواد غذایی خود هیچ شناختی ندارند. شهرنشین ها از روستاها، آب و هوای خوب، صدای پرندگان، مزارع سر سبز و محصولات بازپسین به دورند. با رشد توریسم اکو توریسم و از طرفی پر شدن فروشگاه ها از محصولات ارگانیک، کم کم کنجکاوی مردم شهرها، در این زمینه اغلب شد و توریسم زارع به هستی آمد.
گردشگری کشاورزی چیست؟
کلمه گردشگری زارع (agri-tourism) از دو واژه گردشگری (tourism) و زارع (agriculture) برپایی شده است. اساسا گردشگری زارع دربرگیرنده یک فعالیت یا تکاپو هایی بر پایه کشاورز است که گردشگران را به یک مزرعه، مرتع یا هر محل طبیعی دیگری مشابه مزارع آناناس، مزارع ارکیده و کندوهای زنبور عسل برای کار و جنبش های تفریحی در فضای باز، آموزش، خرید و یا حتی سکونت جذب می کند.
بسیاری از مردم، به دنبال گریز از شلوغی و آلودگی حیات شهری و مراجعت به طبیعت هستند. در نتیجه، این اشتیاق منجر به محبوبیت کشاورزی در وسط گردشگران می شود. حتی در ایران نیز گردشگران بیگانه برای آشنایی با کاشت محصولاتی همانند زعفران یا زندگی در منزل های روستایی به روستاهای ایران سفر می کنند.
چطور بهترین مزارع را پیدا کنیم؟
اگر در هر کشوری حتی ایران خودمان به تعقیب پیدا کردن بهترین مزارع برای جاذبه های توریسم زارع در آسیا هستید، در واقعیت باید به راهنمایان محلی مراجعه کنید. با این هستی بعضی از آژانس های معروف در هر مملکت نیز، چنین تورهایی را برگزار می کنند. در بسیاری از کشورهای آسیا برای یافتن چنین مزارعی احتمالاً بتوانید راهنماهایی به زبان انگلیسی پیدا کنید ولی در مجموع پیدا کردن راهنمای انگلیسی زبان برای مزارع و در میانی اهالی محلی بسیار سخت است. ملت محلی در آسیا و کشورهایی همچون مالزی، چین، هند، ایران و … به زبان انگلیسی آشنایی ندارند و اگر توریستی خارجی وارد این مناطق شود باید از دیگر روش ها با این مردم پیوستگی برقرار کند.
خود این موضوع نیز یکی از جذابیت ها و تنوع در توریسم زراعت است. با همه این موارد، آسان ترین گذرگاه برای پیدا کردن یک روستا با مردمان محلی زراعت پیشه سختی نیست. فقط کافیست که در جاده به سمت جاده های فرعی و خاکی تر قبل بروید و به دنبال روستاها و ملت محلی بگردید. در شهرهای بزرگواری همچون بانکوک در تایلند یا هنگ کنگ در چین از این شهرها خارج شده و به سمت شهرهای کوچک تر و سپس روستاها بروید. برای این هدف فقط به نقشه و کمک گرفتن از مردم محلی ان مملکت کمک بگیرید. با ترقی جاذبه های گردشگری کشاورزی در آسیا بسیاری از نقاط گواه ورود توریست اکثریت بوده و اگر به آن روستاها بروید، راحت تر می توانید با مردم بستگی برپا کنید. زیرا مردم آنجا، از پیش آمادگی برخورد با توریست و گردشگر را دارند.
اقامت در کشتزار چیست؟
کانسپت و مفهومی که در توریسم کشاورزی (یا توریسم روستایی، ماندن در مزرعه، مهمانخانه ها یا اقامتگاه های بومگردی-حال هر چه که می خواهید آن را بنامید) هستی دارد، زیاد ساده است. شما شبی را در یک کشتزار کشاورز به عنوان میزبان ماندن می کنید. از اینجا، این مفهوم شاخه های دیگری را هم پیدا می کند.
- گاهی فقط به دنبال اقامت یک شبه در مزارع و بازدید از محیط هستید.
- گاهی برای اقامت ۲ روزه، ۳ روزه، یک هفته یا دکل مدت طولانی در یک مزرعه زندگی می کنید و برای انجام کارهای مختلف در ان کشتزار داوطلب می شوید. در این مورد سایت ها و شبکه های بسیاری امثال WWOOF یا Helpx سرشناس هستند.
- گاهی فقط یک کلبه را در محیطی روستایی کرایه می کنید و تنها دید گوسفندانی که از ساحل پنجره می گذرند، برایتان کافیست.
در مفهوم آرمانی آن، صاحبان هر مزرعه در آن محل زندگی می کنند و با کشاورزان سایر مشغول کشاورزی هستند. این افراد بخش اعظمی از درآمد خود از طریق زراعت در می آورند و ورود گردشگران فقط بخش کوچکی از حیات آن ها خواهد بود و گردشگری کشاورزی به این شیوه، به جنبه های مختلف زندگی آن ها کمک می کند.
در بعضی از کشورها، این روش از گردشگری کشاورز در چراگاه ها و مناطق طبیعی و وحشی است. در نتیجه اگر شب اثناء د رطبیعت بمانید می تواند کمی خطرناک ولی هیجان انگیز باشد. اگر با ملت محلی و چوپانان که به این طریق زندگی آگاه هستند به اتفاق باشید و برای هر امکانی خویش را حاضر کرده باشید، طبعا از این نوع تجربه ماندن در چراگاه ها وحشی به همراه عشایر، چوپانان و … لذت خواهید برد.